Op zoek naar hotspots

In dit artikel neem ik jullie mee naar een tweetal wateren waar wij er allemaal wel één van kennen: op het oog lijkt het mooi, maar eenmaal varende met een dieptemeter blijkt de bodemstructuur zo saai als maar wat te zijn! Een monotoon bodemverloop zonder steile taluds, wiervelden, lelievelden of wat dan ook. Waar de f**k moet je beginnen?!

Het zoeken naar hotspots loont!

Ook deze zomer vond ik via Google Maps een openbaar water in Frankrijk waar ik direct verliefd op werd: een prachtige omgeving, een flinke slok water van zo’n 150 hectare en pratende met een Franse visser bleek er ook ‘grande carpe’ te zitten. Hup; de boot te water en eens even varen. Al gauw bleek de bodem totaal niet interessant te zijn: de kanten liepen rustig af naar een diepte van 3 meter, waarna de bodem honderden meters hetzelfde bleef totdat die weer opliep aan de overkant. Ik had twee keuzes: of een grote voerstek maken en hopen dat er vis op komt, of blijven varen totdat ik iets interessants zou vinden. Aangezien ik kapot was van de heenreis besloot ik het eerste te doen.

Een kale bak water, maar dat bleek na een aantal uur toch anders!

Na een te stille dag besloot ik eindeloos te varen om een betere stek te vinden; op zo’n water kunnen de kleine details er echt toe doen. Op een bepaald moment vond ik midden op het water een klein talud: de bodem liep van 3 naar 3.8 meter, en dat ook nog eens vrij steil! Hier plaatste ik dan ook direct een hengel. De dagen erna bleef deze hengel maar aflopen en nu wist ik het zeker: tijd investeren in het vinden van dergelijke stekken loont écht! Natuurlijk werd de grote voerstek ook bevist, en daar kwamen ook wat leuke vissen vanaf. De vissen die daar gevangen werden kwamen echter niet eens in de buurt van de vissen van dat ene plekje, goud! 

De hotspot lag waarschijnlijk op de vaste trekroute van de vis!

Maar, het kan nog erger! Ooit viste ik met broertje Jelmer op een betaalwater in Frankrijk waar het overal, maar dan ook echt overal twee meter diep was met een enorme blubberbodem. Een schepnetsteel stak je met gemak bijna een meter diep in de bodem en we wisten niet waar we moesten beginnen.

Gelukkig kwamen enkele vissers die er al wat ervaring hebben ons vertellen dat de vissen er vol op het natuurlijk voedsel zitten; bloedwormen die in de blubber verstopt zitten. “Deze bloedwormen zitten verstopt in de blubber waar de blubberlaag maar zo’n 10 centimeter diep is”, zo werd ons verteld. We haastten ons direct in de rubberboot en gingen op zoek. Na een uur zoeken werden we moedeloos in die brandende zon, maar op eens raakte het schepnetsteel minder diep als daarvoor: “volgens mij is dit zo’n spot!”

Ook hier werd het investeren van tijd in het water beloond!

Met in ons achterhoofd de kennis dat de vis hier op natuurlijk voedsel zit, besloten we een klein handjevol Krill Shrimp & Trassi boilies bij te voeren, aangezien die erg dichtbij natuurlijk voedsel komen. Diezelfde avond werden we al beloond door een brute veertiger van een schub. Ook nu bleek: liever wat tijd investeren zonder rigs te water, dan meer totale visuren maar stekken bevissen die simpelweg niet of nauwelijks bezocht worden door onze gevinde vriend.

Uiteraard geldt dit ook voor wierwateren: ook dan doen de kleine plekjes ertoe!

Julian Simmes